نقش میانجی انطباق ‏پذیری مسیر شغلی و خودکارآمدی کارآفرینانه در رابطه بین ویژگی‌های شخصیتی و قصد کارآفرینانه

بر اساس نظریه‌های سازه‌گرایی مسیر شغلی، رفتار برنامه‌ریزی شده و تحقیقات پیشین، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی انطباق‌پذیری مسیر شغلی و خودکارآمدی کارآفرینانه بین ویژگی‌های شخصیتی و قصد کارآفرینانه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 1300 نفر از دانشجویان سال سوم و آخر کارشناسی رشته‌های کشاورزی دانشگاه‌های بوعلی سینا و اراک بود که با توجه به جدول کرجسی و مورگان، تعداد 341 نفر از آن‌ها به‌عنوان نمونه آماری به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود. روایی ظاهری و محتوایی پرسشنامه با نظر متخصصان و پایایی آن نیز از طریق برآورد مدل اندازه‌گیری و ضریب آلفای کرونباخ ارزیابی و تأیید شد. داده‌های پژوهش با استفاده از روش مدل‌‌سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی و با کمک نرم‌افزار SmartPLS 3.0 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که خودکارآمدی کارآفرینانه رابطه بین انطباق‌پذیری مسیر شغلی و ویژگی‌های شخصیتی (تجربه‌پذیری و وظیفه‌شناسی) با قصد کارآفرینانه را به‌طور کامل میانجی‌گری می‌کند. نتایج همچنین بیانگر رابطه‌ی معنی‌دار ویژگی‌های شخصیتی با انطباق‌پذیری مسیر شغلی بودند، اما تأثیر مستقیم این ویژگی‌ها و انطباق‌پذیری مسیر شغلی بر قصد کارآفرینانه تأیید نشد. می‌توان از این نتایج در توسعه سطح خودکارآمدی و قصد کارآفرینانه‌ی دانشجویان استفاده نمود.